Mars is al heel lang een interessant onderwerp voor films. Meestal is de planeet een bron voor buitenaardse wezens die de aarde aanvallen. Red Planet kiest echter voor een andere aanpak die realistischer is. Het gaat over een groep mensen die naar Mars gestuurd zijn. De aarde wordt langzaam onbewoonbaar en op Mars zijn zaden geplant die er voor zouden moeten zorgen dat er een atmosfeer gemaakt wordt waardoor de planeet leefbaar wordt. Dit gebeurt echter niet en de groep moet uitzoeken waarom.

De crew is klein en als kijker zie je ze voor het eerst wanneer ze al enkele maanden op weg zijn naar de rode planeet. Het feit dat de film zich in een relatief realistische setting afspeelt betekent dat de reis niet meer is dan dat. Ze gaan naar een lege planeet om onderzoek te doen. Daardoor moet het drama komen van de interactie tussen karakters, maar op dat gebied gebeurt er maar weinig.

De film bevat een boeiende scène net voordat ze op Mars landen, maar als ze er eenmaal zijn is er maar weinig om met ze mee te leven. De film besluit om een ‘bad guy’ te introduceren, maar dat voelt geforceerd aan. Ik hoopte op een simpele overlevingsfilm, maar dat is Red Planet niet. De film heeft ook een romantisch subplot dat onvoldoende uitgewerkt is om te kunnen overtuigen. Alhoewel het er visueel goed uit ziet en de acteurs doen wat ze kunnen, weet het verhaal niet te boeien. Ik had nergens het gevoel van spanning en wanneer je er uiteindelijk achterkomt wat er zich afspeelt is de teleurstelling groot aangezien de verklaring onwerkelijk is.